Ik zit in de middenmoot. Boven - of vriendelijker wellicht: naast - mij bevindt zich een oude(re) garde waarvan vooral de ambtelijk secretaris al een jarenlange continue factor is. Een gespreid bedje, zou je zeggen. Maar ook een valkuil, die het best te beschrijven is met het volgende motto - vrij naar wijlen Shaffy: u2018We hebben het altijd zo gedaan.u2019