Ik bedoel natuurlijk de crisis in het Nederlandse ondernemerschap, die zich deze week in alle hevigheid heeft gemanifesteerd. Mijn ontdekking ving aan met de commentaren op de nieuwe governance code. De versie van 2016 is bijgewerkt. Zoals het FD vernam uit de mond van de voorzitter van de commissie die ermee was belast, was het gemopper niet van de lucht.
Het gemopper op de nieuwe Governance-code was oorverdovend”
Van ondernemingen wordt namelijk gevraagd om zich te verbinden aan een concrete strategie met dito doelstellingen gericht op duurzaamheid. Ook in de zin dat men rekening houdt met de effecten van de onderneming op mens en milieu. Dat riep onmiddellijk de reactie op dat rechtszaken van milieuactivisten onvermijdelijk zouden zijn (ik neem de bocht iets korter dan hij werd opgeschreven). Commitment als bedreiging in plaats van kans.
Inflatie
Ook in de krant: als gevolg van de jarenlange loonmatiging is er maar matig geïnnoveerd en ook te weinig productiviteitsstijging geboekt in Nederland. Het was gemakkelijker meer mensen aan te nemen. Geen ouderen natuurlijk, want die zijn een risico. De lonen kunnen desondanks niet omhoog want dat jaagt de inflatie aan, maar de kostenstijging van grondstoffen en dergelijke worden wel doorberekend, want de winst moet op peil blijven met als resultaat … inflatie.
Zonder batterijen
O ja, ook in het FD: Nederlandse ondernemingen bulken van het geld (de letterlijke kop van het artikel). En dan moeten de maatregelen van Biden in Amerika nog hun impact krijgen. Een batterijfabriek wordt nu in de VS gebouwd. Zitten wij weer zonder batterijen. Geen ondernemer die daar iets aan of mee kan doen. De suggestie: de maatregelen van Biden van tafel of door de EU geëvenaard. Had ik al genoemd dat er jarenlang te veel kosten zijn gemaakt door overmatig energiegebruik, want dat is inmiddels met 20 procent gedaald in ondernemingsland?
Ik heb van Richard Branson geleerd bij het lezen van zijn boeken, dat je als ondernemer kansen moet zien en grijpen. Maar dat je daarbij risico’s moet verkleinen, want dat maakt de kans van slagen groter. Als ik de ondernemers in de krant moet geloven zijn die niet meer in staat om kansen te zien, omdat eerst alle risico’s moeten worden weggenomen, ten koste van alle anderen die de rekening moeten betalen. Ze kunnen anders niet meer vooruit.
Desondanks…
Ook dat nog! Naast Oekraïne, naast de energiearmoede, naast werkende mensen die niet rond kunnen komen van hun loon, naast de voedselbanken die hun klandizie zien groeien, nu dus ook nog ondernemers die door risico’s overmand raken en hun kansen niet meer zien.
Mag ik jullie ondanks deze extra enorme crisis geweldige kerstdagen wensen met iedereen van wie je houdt? En een feestelijke jaarwisseling. Echt.
